Congo

Hoi allemaal,

Hier een update over mijn Congo trip! We zijn nar Congo (DRC) geweest omdat er een probleem was met een nijlpaard. Dit nijlpaard zat in de Congo rivier, tussen Kinshasa en Brazzaville, beide miljoenensteden. Het nijlpaard komt erg dicht bij de mensen, wat gevaarlijk is voor mens en dier. Een nijlpaard is één van de gevaarlijkste dieren van Afrika, vanwege hun agressieve karakter. Daarnaast is de rivier en de eilandjes waar het nijlpaard komt erg vervuild, als het nijlpaard graast kreeg het allemaal plastic en rotzooi binnen.

Het plan was dus om het dier te verplaatsen naar Kingagati, het reservaat buiten Kinshasa waar we al eerder dieren naartoe hebben gebracht. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien een nijlpaard erg gevaarlijk is, en erg lastig is qua anesthesie. Een nijlpaard kan zijn adem inhouden voor 15 minuten, dus het is erg lastig te bepalen of het dier leeft of niet. Daarnaast moesten we het dier in het water darten, en in het donker, wat niet ideaal is. Normaal probeer je een nijlpaard op het land te darten, bijvoorbeeld door voer neer te leggen, en dan te voorkomen dat ze het water ingaan. Het eiland waar dit nijlpaard kwam waren niet toegankelijk met een auto, daarnaast wonen er erg veel mensen in van die stelthuisjes daar. De rivier is zo vervuild, dat het moeilijk je moeilijk onderscheid kunt maken (van veraf) tussen een nijlpaard en vuilnis.

De eerste paar dagen hebben we vooral veel vergaderd, en bekeken wat voor materialen er beschikbaar waren. Er moest behoorlijk veel geregeld worden, mensen, touwen, container om het dier in te vervoeren, boten, hijskraan, truck etc etc. Ook de plek waar het dier vrijgelaten zou worden liet wat te wensen over, eerst moet hier een waterdam nog gebouwd worden. Gelukkig wordt er meestal wel goed geluisterd, en als we advies geven, wordt het gelijk gedaan. Het was het plan om maandag alles laar te hebben, en te oefenen. We zouden dan een zak met iets zwaars als ‘nijlpaard’ gebruiken, en alles zo doorlopen en oefenen. De mensen hier spreken weinig Engels, en hebben zeker nog nooit een nijlpaard gevangen. Belangrijk dus dat iedereen weet wat hij moet doen. Helaas was de container nog niet af, en konden we niks doen. We zijn wel naar het eiland geweest, en hebben een kleine ceremonie bijgewoond. Stede weinig voor, maar ze hadden ons hun zegen gegeven, en ze zouden hun goden vragen dat de operatie goed moet verlopen. De mensen denken hier trouwens dat het nijlpaard niet een dier is, maar een magisch wezen. Ze denken dat het een persoon is, in de vorm van een nijlpaard, want het is erg vreemd dat het nijlpaard hier steeds komt aangezien er zoveel mensen zijn, weinig voedsel en erg veel afval. De rivier stinkt en is erg smerig.

Uiteindelijk zijn we woensdag begonnen. Helaas was het hele eiland in rep en roer omdat wij er waren. Ze hebben geen tv’s daar of iets, dus dit is een hele happening voor ze. Het nijlpaard probeerde aan land te komen, en wij waren in positie. Maar hij kwam niet helemaal, en we konden hem niet darten. Daarna is hij niet meer uit het water gekomen. We zijn tot 03:30 gebleven, en besloten toen maar om naar het hotel te gaan.

De volgende dag gingen we het weer proberen. Ons plan was nu om niet naar het eiland te gaan, maar vlakbij te wachten. We stuurden 2 rangers naar het eiland, die zouden vertellen dat er geen vang-operatie zou zijn in de nacht, ze zouden alleen observeren. Dit werkte een stuk beter. Al snel gingen de mensen slapen, en rond 22:00 werd het nijlpaard voor het eerst gespot. Hij kwam nu op zijn gebruikelijke stek aan land, en Ulf en ik gingen vlug naar onze positie. Ulf dartte hem, maar wat we al verwachtte, het nijlpaard dook gelijk het water in. Helaas zijn we hem toen snel uit het oog verloren, en na 2 uur zoeken hebben we het opgegeven. Tegen deze tijd is het slaapmiddel al uitgewerkt, en we dachten dat het nijlpaard in het snelstromende deel van de rivier was gegaan, wat betekende dat hij al een paar kilometer verderop zou kunnen zijn. Volgens Ulf heeft nog nooit iemand op deze manier een nijlpaard geprobeerd te vangen; in het water, in het donker, tussen de mensen. Alles aan deze situatie is niet ideaal, maar we hadden goede hoop dat het ons zou lukken, mits we het nijlpaard zouden kunnen lokaliseren. Na een vergadering hebben we besloten naar huis te gaan. De kans dat we hem zouden krijgen is erg klein, hij zal steeds weer het water ingaan, en dan moeten we maar net geluk hebben dat we hem op tijd weer vinden, voordat hij of dood, of compleet wakker is.

Gelukkig leeft het nijlpaard nog wel, hij komt gewoon weer elke avond naar het eiland. Nu moeten we maar afwachten wat er gebeurd. We willen het best nog eens proberen (er is al zoveel moeite, tijd en geld ingegaan, maar zonder resultaat), maar iemand moet natuurlijk ook de rekeningen betalen… Misschien dat we eind maart weer dieren naar Congo gaan brengen per schip, en het nogmaals kunnen proberen. We hoeven alleen maar het geluk te hebben dat wanneer we gedart hebben, het nijlpaard zijn neus boven water steekt, en we dat zien... Dan gaat het ons lukken!

Daarnaast zijn we kort in Kinshasa Zoo geweest, maar dit was wel echt heel erg om te zien. Vorig jaar waren we naar het Bonobo-project geweest, en dit was zo mooi, prachtig grote verblijven. Maar de dierentuin… Apen in hun eentje in betonnen hokken niet groter dan de gemiddelde wc-kamer in Nederland. Niks geen touwen, takken, speeltjes. Er waren wel een paar redelijk mooie verblijven, en wat erg positief is, is dat er veel schoolkinderen komen om te leren over de natuur. Maar voor de dieren is het leven hier natuurlijk geen pretje. Hopelijk kunnen we ooit nog eens meehelpen om het een beetje te verbeteren…

Zaterdag zijn we teruggekomen in Windhoek, en zondag ben ik verhuisd naar Brakwater. Mijn huisje is prachtig, en de eigenaresse heeft allemaal spullen voor me gekocht, mooi bed, bank, koelkast etc. Vandaag gaan we alweer door naar een volgende job; kudu’s, sables en roans darten op een game farm