On the way to freedom

Hoi allemaal,

De afgelopen tijd is het wat stil geweest, we hebben niet erg veel bijzonders meegemaakt. Tot dinsdag… Mijn eerste keer dat ik dan eindelijk mee mocht op husbandry, dat betekent cheeta’s voeren! Maar, deze dag was het geen gewone dag, want we zouden een cheeta gaan vangen en naar de kliniek brengen!

Eén van die cheeta’s hier heet Luna, en zij is goed genoeg bevonden om vrij gelaten te worden. Voordat ze mag gaan, moest ze eerst een medische check-up krijgen, want het was haar nog niet gelukt om een karkas zelf open te krijgen, dus er werd gedacht dat er iets mis was met haar gebit. Luna zat in een verblijf in Bellebenno (het soft-release camp), zo’n 45 km rijden van het hoofdterrein van CCF. Omdat ze al een paar keer eerder gevangen was, en dit logischerwijs niet erg leuk vond, was het erg spannend. De cheetaverzorgers lokte haar in een zogenaamde crush cage. Dit is een kleine kooi waar ze in opgesloten kan worden (de vorige dagen heeft ze hier eten gehad, zodat ze er makkelijk inliep). Dan wordt een transportkist ertegenaan gezet, en dan is het hopen dat ze er zelf inloopt. Helaas trapte ze er niet in, zodat wat geweld gebruikt moest worden. Er wordt een plank in de crush cage gestopt, en dan is het duwen totdat ze in de kist zit. Gelukkig ging het vrij snel, en was het vol gas naar de kliniek. Helaas kwam de tandarts pas eind van de dag, waardoor ze een poosje moest wachten in haar kist.

Vandaag werd nog een andere cheeta, Misty, ook onderzocht. Zij is al oud en moest ook een check-up ondergaan, ook o.a. voor het gebit. Veel cheeta’s hebben problemen met het gebit vanwege de lage genetische diversiteit. Misty zou eigenlijk gewoon in haar verblijf behandeld worden (ze zit vlakbij het hoofdterrein), maar opeens moest ze toch naar de kliniek. Dat betekende dat ze binnen 15 min gevangen moest worden! Hier was het hetzelfde als bij Luna, ze ging goed in haar crush cage, maar wilde niet de kist in. Uiteindelijk is ze, met wat hulp van ons, toch snel de kist ingegaan en kon ook zij naar de kliniek gebracht worden.

Enorm hectisch was het allemaal, met allemaal gestreste mensen hier, maar het was erg interessant om mee te maken. Toen was het voor mij tijd om naar de paarden te gaan, even een rustmomentje! Helaas liep dit ook wat anders. We hebben een groep van 7 paarden, die de hele dag met z’n allen buiten lopen. 1 van hen is Tango, een heel oud (heeft vroeger als anti-stroperij paard gediend) paardje van zo’n 30 jaar al. Hij is een beetje het zielige eendje van de groep, en wordt vaak door de andere ‘gepest’. Met het binnenhalen van de paarden duurde het erg lang voor hij binnenkwam, en toen hij eenmaal binnen stond, zakte hij bijna door zijn hoeven, om op een gegeven moment echt te gaan liggen…! Snel de dierenarts erbij gehaald (lekker moment, aangezien Luna werd geopereerd op dat moment :p). Tango was helemaal uitgeput, waarschijnlijk heeft de rest hem veel achternagezeten die dag. Gelukkig na het toedienen van vocht in de ader en hem nat gemaakt te hebben ging het een stuk beter!

Toen ik terug naar de office ging werd Luna nog steeds behandeld, en mocht ik bij haar. Ik uitleg over wat ze allemaal aan het doen waren. Erg leuk en interessant om te zien! Grappig dat een gewone humane tandarts haar behandelde! Nadat Misty ook gedaan was, was mijn dag nog niet voorbij… en kon ik ook nog steeds geen eten halen, maar voor een goede reden! We gingen Luna terugbrengen naar haar verblijf in Bellebenno. Marianne en ik mochten de transportkist openen, en ze vloog er zo snel uit, dat ik het hele moment gemist heb :( Het was inmiddels ook pikkedonker, want het allemaal nog spannender maakte. Op de terugweg kregen we het toetje van de dag… We zagen een aardwolf!! Google dat gekke beestje maar eens! Heel leuk om te zien! Toen we eenmaal terug waren was het zo’n half 10, en konden we aan ons avondeten beginnen! De andere stagiaires brachten Misty terug naar haar verblijf.
Luna is inmiddels vrijgelaten in Bellebenno, een omheind gebied van zo’n 4000 hectare. Dit is het zogenoemde soft-release camp zoals ik eerder zei. Dit is een soort oefengebied waar ze constant gemonitord wordt. Kan ze zelf water vinden, kan ze een prooi doden, kan ze het karkas openmaken? Eén van de verzorgers kampeert in dat kamp en volgt haar. Als ze goed genoeg bevonden is, mag ze uiteindelijk naar een privé reservaat, waar ze samen met nog cheeta hopelijk over niet al te lange tijd naartoe gaat!

Verder gaat het hier goed, het begint erg warm te worden nu. De zomer gaat nu echt beginnen! Ik ben inmiddels ook begonnen met het oefenen op het analyseren van de haren uit de poep van HiFi, de wilde cheeta die hier loopt. Wat ik hiervan vind… tsja… Urenlang door een microscoop kijken en tot de conclusie komen dat de haren van de oryx, geit, schaap en hartebeest en nog een paar wel erg veel op mekaar lijken was niet iets wat ik in gedachten had maar goed! Hopelijk komt dat nog. Vanaf maandag moeten we ook zelf de centre feeding presentaties gaan geven voor toersiten, dus hopelijk krijg ik het praatje goed in m’n hoofd voor die tijd! Vandaag ben ik lekker vrij, heerlijk uitgeslapen en een filmpje gekeken. Ik hoop dat alles goed gaat met iedereen in Nederland!! Foto’s staan op https://picasaweb.google.com/104911345884190527033/Namibie