Laatste update van 2018
Blijf op de hoogte en volg Mariska
03 December 2018 | Namibië, Windhoek
Hoi allemaal,
Mijn laatste verslag van dit jaar! Bijna tijd voor vakantie, 10 december land ik op Schiphol en vlieg 15 januari weer terug naar Namibië.
We zijn niet veel in het land geweest de laatste tijd. Eerst hebben we wilde dieren naar een nieuw reservaat in Angola gebracht. Een lange reis! Maandag eind van de middag begonnen we met het inladen van de dieren. Vanuit een boma werden de dieren naar speciale wildlife trucks geleid. De volgende ochtend gingen we hiermee verder, en rond lunchtijd konden we op pad. 9 trucks, vol dieren, ruim 1600 km voor de boeg! In de avond kwamen we aan bij de Namibische grens, waar we sliepen. De volgende ochtend vol goede moed over de grens… Helaas… Dit was een ellenlange procedure, waarbij de dieren de hele dag in de volle zon stonden. De grensovergang was verschrikkelijk, arme arme dieren. De grensbewakers lijken 0 compassie te hebben voor dieren. Geen schaduw, alleen wachten en wachten in de zon. We gaven de dieren water en eten. Uiteindelijk, aan het eind van de middag kregen we groen licht, en konden we door! Eindelijk wat verkoeling voor de dieren!
We reden zo lang mogelijk door, en helaas… Toen begaf Ulf’s auto het. Net voor een mini-dorpje moesten we het laatste stuk gesleept worden. We konden onze auto achterlaten bij de politie gelukkig, maar hoe we ooit de auto terug gingen krijgen in Namibië was maar de vraag! We hadden nieuwe onderdelen nodig, maar dit was natuurlijk net te krijgen in Angola. Ulf en ik reden toen verder mee met één van de trucks. Na een korte rust reden we door de nacht, en door de volgende dag. Het was inmiddels donderdag. In de middag kwamen we dan eindelijk aan bij het laatste pad dat naar het reservaat leidde. De dieren deden het to zover erg goed, ondanks de lange reis en hitte. Maar toen… dit laatste pas was verschrikkelijk, vol gaten. We hebben uren gedaan over de laatste 70 km, en kwamen ook nog vast te zitten. Uiteindelijk bereikten we de release-boma rond middernacht. We hebben de dieren hierin vrijgelaten. Sommige wilden niet, en hebben we de volgende ochtend vrijgelaten.
We zijn nog een paar dagen in het reservaat gebleven, de trucks gingen weer terug. Het is erg mooi hier, mooi groen, veel water. Heel wat anders dan Namibië! We zijn teruggereden naar een dorpje met de eigenaar van het reservaat, en vandaaruit vlogen we (hij heeft zijn eigen vliegtuig!) naar Lubango, een grotere stad in de buurt van onze auto. De benodigde onderdelen waren vanuit Namibië naar Lubango gestuurd, en gelukkig had de eigenaar van het reservaat 2 goede monteurs geregeld. Ze brachten ons naar de auto, en hebben het helemaal gefixt! We sliepen bij een superleuke familie (waar we een boabab drankje mochten proeven, erg lekker!) en de volgende dag reden we terug naar huis. Een rit van ruim 9 uur, maar we hebben het gered
Mijn laatste verslag van dit jaar! Bijna tijd voor vakantie, 10 december land ik op Schiphol en vlieg 15 januari weer terug naar Namibië.
We zijn niet veel in het land geweest de laatste tijd. Eerst hebben we wilde dieren naar een nieuw reservaat in Angola gebracht. Een lange reis! Maandag eind van de middag begonnen we met het inladen van de dieren. Vanuit een boma werden de dieren naar speciale wildlife trucks geleid. De volgende ochtend gingen we hiermee verder, en rond lunchtijd konden we op pad. 9 trucks, vol dieren, ruim 1600 km voor de boeg! In de avond kwamen we aan bij de Namibische grens, waar we sliepen. De volgende ochtend vol goede moed over de grens… Helaas… Dit was een ellenlange procedure, waarbij de dieren de hele dag in de volle zon stonden. De grensovergang was verschrikkelijk, arme arme dieren. De grensbewakers lijken 0 compassie te hebben voor dieren. Geen schaduw, alleen wachten en wachten in de zon. We gaven de dieren water en eten. Uiteindelijk, aan het eind van de middag kregen we groen licht, en konden we door! Eindelijk wat verkoeling voor de dieren!
We reden zo lang mogelijk door, en helaas… Toen begaf Ulf’s auto het. Net voor een mini-dorpje moesten we het laatste stuk gesleept worden. We konden onze auto achterlaten bij de politie gelukkig, maar hoe we ooit de auto terug gingen krijgen in Namibië was maar de vraag! We hadden nieuwe onderdelen nodig, maar dit was natuurlijk net te krijgen in Angola. Ulf en ik reden toen verder mee met één van de trucks. Na een korte rust reden we door de nacht, en door de volgende dag. Het was inmiddels donderdag. In de middag kwamen we dan eindelijk aan bij het laatste pad dat naar het reservaat leidde. De dieren deden het to zover erg goed, ondanks de lange reis en hitte. Maar toen… dit laatste pas was verschrikkelijk, vol gaten. We hebben uren gedaan over de laatste 70 km, en kwamen ook nog vast te zitten. Uiteindelijk bereikten we de release-boma rond middernacht. We hebben de dieren hierin vrijgelaten. Sommige wilden niet, en hebben we de volgende ochtend vrijgelaten.
We zijn nog een paar dagen in het reservaat gebleven, de trucks gingen weer terug. Het is erg mooi hier, mooi groen, veel water. Heel wat anders dan Namibië! We zijn teruggereden naar een dorpje met de eigenaar van het reservaat, en vandaaruit vlogen we (hij heeft zijn eigen vliegtuig!) naar Lubango, een grotere stad in de buurt van onze auto. De benodigde onderdelen waren vanuit Namibië naar Lubango gestuurd, en gelukkig had de eigenaar van het reservaat 2 goede monteurs geregeld. Ze brachten ons naar de auto, en hebben het helemaal gefixt! We sliepen bij een superleuke familie (waar we een boabab drankje mochten proeven, erg lekker!) en de volgende dag reden we terug naar huis. Een rit van ruim 9 uur, maar we hebben het gered
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
