De laatste loodjes
Blijf op de hoogte en volg Mariska
20 Mei 2016 | Namibië, Tsintsabis
Hallo allemaal,
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat in Nederland. Hier gaat alles prima, het einde begint al in zicht te komen. 3 Juni vlieg ik alweer naar huis, en 4 Juni rond 11 uur ben ik weer op Nederlandse bodem.
De afgelopen weken ben ik vooral druk geweest met het uittypen van interviews en het houden interviews, en ik ben alvast begonnen met mijn rapport. Ik ga vanaf nu me bezig houden met coderen, dit betekent dat ik alle interviews ga doorlezen, en bepaalde stukken tekst een code geef. Zo kan ik straks tijdens het schrijven makkelijker bepaalde zaken terugvinden.
Vorig weekend had ik een interview met de aannemer die in opdracht van het Ministerie van Milieu en Toerisme bij Treesleeper heeft gewerkt. De meeste mensen die ik heb geïnterviewd wezen hem als zondebok aan, maar volgens hem was bijna alles prima ;) Ik heb inmiddels 43 interviews gedaan, en nog 1 te gaan. Aankomend week heb ik nog een interview met een San-expert als het goed is. Deze man is rondom Tsintsabis opgegroeid, en spreekt de taal beter dan de Hai//om zelf. Hij heeft veel onderzoek gedaan naar de San, en er een boek over geschreven. Ik ben erg benieuwd naar zijn verhaal, al klonk hij aan de telefoon redelijk negatief over Treesleeper. De meeste blanken, en verschillende zwarte bevolkingsgroepen denken dat de San niet in staat zijn projecten op te zetten en met geld om te gaan. Misschien hebben die mensen voor een deel een punt, maar we moeten ook niet vergeten dat de ontwikkeling achterloopt. Waar wij Europeanen duizenden jaren over gedaan hebben, moeten de San in een paar jaar inhalen, alles in de naam van ‘ontwikkeling’.
Vorig weekend, toen ik in Tsumeb was voor het interview met de aannemer, vroeg en man aan me waarom ik hier was. Ik vertelde dat ik onderzoek bij Treesleeper deed, en hij vertelde me toen dat hij een milieudeskundige was. In opdracht van één van de mijnbedrijven in Tsumeb deed hij en een heel team onderzoek naar de invloeden van de mijnen op het milieu rondom Tsumeb. Hij ging die middag naar het meer Otjikoto, en vroeg of ik meeging! Dat wilde ik natuurlijk wel!
Het Otjikoto meer is een heel diep meer, ze weten niet precies hoe diep. Het diepste punt wat ze gemeten hebben is rond de 140 meter. Het meer heeft een heel ondergronds stelsel, en is verbonden met een ander meer, zo’n 15km verderop. Ze denken zelfs dat het verbonden is met de waterplekken in Etosha! Het was erg mooi om te zien. Naast het bewonderen van het meer, moest ik ook aan de slag! Hij moest corn-crickets (grote sprinkhanen soort), prachtkevers, blaadjes en vruchten van de Marulaboom, en blaadjes van een andere boom verzamelen. Nadat dit allemaal verzameld is, wordt het geanalyseerd in een lab in Zuid-Afrika. Het was heerlijk om weer eens in het veld te zijn, in plaats van achter de laptop in een klaslokaal te zitten!
Afgelopen woensdag ben ik naar een deel van Tsintsabis geweest, dan /Gomkhaos heet. Dit is één van de armste delen van Tsintsabis. Het leven van de mensen hier is erg zwaar. Ik heb het geloof ik al eerder gezegd, wat mogen we toch blij zijn om in een land als Nederland te wonen! Bij deze pleit ik ervoor dat elke scholier/student in zijn leven verplicht op stage moet naar een ontwikkelingsland, om te zien dat wij maar boffen in Nederland! De mensen hier zijn afhankelijk van voedselhulp en het delen van voedsel. Het beetje geld dat er is, komt vaak van het pensioentje van de opa of oma. Soms gebeurt het dat wanneer de voedselhulp komt, er niet genoeg is. Dat is het pech voor de mensen die te laat waren… In de wijde omgeving is nauwelijks nog voedsel uit het veld te halen. Ik ben ook bij een sinaasappel-project geweest. Hier werken 4 mensen, elke dag, voor omgerekend €11 per persoon per maand. Het is de bedoeling dat ze met de verkoop van de sinaasappels, papaja’s en mango’s genoeg geld gaan verdienen om een bank rekening te openen voor de gemeenschap van /Gomkhaos. Tot nu toe is het project 2x mislukt, omdat het zonnepaneel gesloten was, en de bomen doodgingen. Nu ziet het er positief uit volgens de mensen die er werken. Ik hoop van harte dat het project slaagt!
Foto's staan op Facebook, en https://goo.gl/photos/HMKRiRoA8zHgFJYY8
Groetjes Maris
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat in Nederland. Hier gaat alles prima, het einde begint al in zicht te komen. 3 Juni vlieg ik alweer naar huis, en 4 Juni rond 11 uur ben ik weer op Nederlandse bodem.
De afgelopen weken ben ik vooral druk geweest met het uittypen van interviews en het houden interviews, en ik ben alvast begonnen met mijn rapport. Ik ga vanaf nu me bezig houden met coderen, dit betekent dat ik alle interviews ga doorlezen, en bepaalde stukken tekst een code geef. Zo kan ik straks tijdens het schrijven makkelijker bepaalde zaken terugvinden.
Vorig weekend had ik een interview met de aannemer die in opdracht van het Ministerie van Milieu en Toerisme bij Treesleeper heeft gewerkt. De meeste mensen die ik heb geïnterviewd wezen hem als zondebok aan, maar volgens hem was bijna alles prima ;) Ik heb inmiddels 43 interviews gedaan, en nog 1 te gaan. Aankomend week heb ik nog een interview met een San-expert als het goed is. Deze man is rondom Tsintsabis opgegroeid, en spreekt de taal beter dan de Hai//om zelf. Hij heeft veel onderzoek gedaan naar de San, en er een boek over geschreven. Ik ben erg benieuwd naar zijn verhaal, al klonk hij aan de telefoon redelijk negatief over Treesleeper. De meeste blanken, en verschillende zwarte bevolkingsgroepen denken dat de San niet in staat zijn projecten op te zetten en met geld om te gaan. Misschien hebben die mensen voor een deel een punt, maar we moeten ook niet vergeten dat de ontwikkeling achterloopt. Waar wij Europeanen duizenden jaren over gedaan hebben, moeten de San in een paar jaar inhalen, alles in de naam van ‘ontwikkeling’.
Vorig weekend, toen ik in Tsumeb was voor het interview met de aannemer, vroeg en man aan me waarom ik hier was. Ik vertelde dat ik onderzoek bij Treesleeper deed, en hij vertelde me toen dat hij een milieudeskundige was. In opdracht van één van de mijnbedrijven in Tsumeb deed hij en een heel team onderzoek naar de invloeden van de mijnen op het milieu rondom Tsumeb. Hij ging die middag naar het meer Otjikoto, en vroeg of ik meeging! Dat wilde ik natuurlijk wel!
Het Otjikoto meer is een heel diep meer, ze weten niet precies hoe diep. Het diepste punt wat ze gemeten hebben is rond de 140 meter. Het meer heeft een heel ondergronds stelsel, en is verbonden met een ander meer, zo’n 15km verderop. Ze denken zelfs dat het verbonden is met de waterplekken in Etosha! Het was erg mooi om te zien. Naast het bewonderen van het meer, moest ik ook aan de slag! Hij moest corn-crickets (grote sprinkhanen soort), prachtkevers, blaadjes en vruchten van de Marulaboom, en blaadjes van een andere boom verzamelen. Nadat dit allemaal verzameld is, wordt het geanalyseerd in een lab in Zuid-Afrika. Het was heerlijk om weer eens in het veld te zijn, in plaats van achter de laptop in een klaslokaal te zitten!
Afgelopen woensdag ben ik naar een deel van Tsintsabis geweest, dan /Gomkhaos heet. Dit is één van de armste delen van Tsintsabis. Het leven van de mensen hier is erg zwaar. Ik heb het geloof ik al eerder gezegd, wat mogen we toch blij zijn om in een land als Nederland te wonen! Bij deze pleit ik ervoor dat elke scholier/student in zijn leven verplicht op stage moet naar een ontwikkelingsland, om te zien dat wij maar boffen in Nederland! De mensen hier zijn afhankelijk van voedselhulp en het delen van voedsel. Het beetje geld dat er is, komt vaak van het pensioentje van de opa of oma. Soms gebeurt het dat wanneer de voedselhulp komt, er niet genoeg is. Dat is het pech voor de mensen die te laat waren… In de wijde omgeving is nauwelijks nog voedsel uit het veld te halen. Ik ben ook bij een sinaasappel-project geweest. Hier werken 4 mensen, elke dag, voor omgerekend €11 per persoon per maand. Het is de bedoeling dat ze met de verkoop van de sinaasappels, papaja’s en mango’s genoeg geld gaan verdienen om een bank rekening te openen voor de gemeenschap van /Gomkhaos. Tot nu toe is het project 2x mislukt, omdat het zonnepaneel gesloten was, en de bomen doodgingen. Nu ziet het er positief uit volgens de mensen die er werken. Ik hoop van harte dat het project slaagt!
Foto's staan op Facebook, en https://goo.gl/photos/HMKRiRoA8zHgFJYY8
Groetjes Maris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
